Ni Jennie Lyn Victorioso
Lahat naman yata ng tao ay may attitude noong bata pa sila na dala nila hanggang ngayon..Hindi naman maiiwasan yun diba?Para saken bilang teenager, normal nayun No….!!!
Masasabi kng isa ako sa mga taong iyon.Meron din akong ugali noong bata na dala ko pa din hanggang ngayon.Siuguro ganun lang talga yun depende na lang sa tao kung gusto pa nilang magbago o hindi.
Tandang-tanda ko pa noong bata pa ko, ayokong napapagalitan o napagsasabihan ng masasaskit na salita.Ewan ko ba?Basta kapag napapagalitan ako naiiiyak talaga ko.Madali akong masaktan sa ganoong bagay.Nagmumukmuk ako sa tuwing napagsasabihan ako.Isang factor na din siguro na bunso ako at sanay akong naaliw sila saken.Kaya dinidibdib ko kapag may nasassabing hindi maganda saken si Papa.Lumaki kasi ako na si Papa yung kasama ko.Kailangan kasing m,agtrabaho ni Mama.Kaya walang nanay na nakapgabuilt up saken,Kahit kailan di nagkulang si Mama sa amin kahit palagi syang malayo sa amin. Kapag nagkamali ako nakakapagsalita ako ng mga masasamang salita din.Dahil siguro sa lalalki sya kaya sa ganoong paraan nya ko nasassaktan para magtanda.Naniniuwal kasi ko na hindi tayo matututo sa pagkakakamali naten kung hindi tayo masasaktan,
Ang pagiging sensitive ko noon ay dala ko pa din hanggang ngayon.Nakakahiya mang aminin pero iyon e.. Hanggang ngayon madali pa din akong masaktan sa salita. Mas gusto ko pa na nasasaktan papisikal. E naisip ko na kapag pisikal madaling kalimutan.Pag emosyonal kasi dinidibdib ko ng todo.Mahihiripan lang ako. Hindi ko agad MAKALIMUTAN.Kahit na sinasabi ng iba na nakakatulong ang pagpuna ng iba para mas tumatag ang isang tao e… iba pa din ang dating noon sa akin.
Magbabago pa naman ako.Sanyan lang ang kailangan.Sabi mga “walang permanente sa mundo”. Kaya sa paglipas ng panahon marami pang pwedeng magabago.
No comments:
Post a Comment